De duofiets
Ik sluit mijn ogen en voel de wind door mijn haar, wat is dit lang geleden!
Door de beroerte die ik jaren geleden kreeg, heb ik het fietsen lang gemeden.
Ik herstelde en kreeg het gevoel in mijn linkerhelft langzaam terug,
maar fietsen? Dat durfde ik lange tijd niet. Dat was steeds nog te vlug.
Totdat de duofiets in ons tehuis kwam, met een aardige vrijwilliger erbij.
En voor ik het wist zaten we samen zij aan zij.
Ik voel me veilig, het is gezellig zo met z’n twee.
Hè toe, zei ik bij het afscheid, neem je me gauw nóg een keer mee?
Het is zo gezellig om met iemand te delen wat je onderweg allemaal ziet,
Maar het is ook prima als je liever in stilte van de natuur geniet.
Mijn buurman is een keer met de duofiets naar zijn ouderlijk huis geweest.
Zijn buren herkenden hem nog, dus dat was voor hem één groot feest!
Die duofiets maakt dat ik weer lekker naar buiten kan.
Samen met de vrijwilliger maak ik dan een plan.
Waar we samen naar toe zullen rijden, soms drinken we koffie onderweg
Lekker in de zon op een terras en soms hebben we pech.
Dan krijgen we een regenbui, maar in dat geval zit er achter onze stoel
Een regencape verborgen en dat geeft een goed gevoel.
Dan worden we in ieder geval niet al te nat, we zijn dan wel geen watjes
Maar je wilt toch ook niet thuis komen als twee verzopen katjes.
Die vrijwilligers zijn stuk voor stuk heel gemotiveerd.
Eerst moeten ze op les, dan wordt ze het rijden met de duofiets geleerd.
Want wij bewoners moeten ons altijd veilig voelen onderweg,
Maar dat zit wel goed hoor! Ik spreek uit ervaring als ik dit zeg.
Nou, Ik ga gauw nog een ritje boeken met dit mooie weer
En als ik ’n tip mag geven, doe het óók eens een keer!
Denk nou niet, da’s niks voor mij
Want iedereen kan het en van zo’n fietstochtje word je van binnen zó blij.